Hoe ik na 10 jaar verslaving eindelijk stopte met gamen

Ik ben nu 28 en kan oprecht zeggen dat ik al meer dan 5 jaar vrij ben van mijn gameverslaving.

Als jij probeert te stoppen met gamen en het gevoel hebt dat je vastzit, dan is dit verhaal voor jou. Van mijn 13e tot mijn 23e was gamen niet zomaar een hobby, het was mijn alles.

Mijn hele bestaan draaide om Aion, een MMORPG waarin ik me opwerkte tot de top van de ranglijst. Ik werd wakker en logde direct in, om vervolgens te spelen tot mijn ogen brandden en ik fysiek niet meer wakker kon blijven.

Elke dag was hetzelfde: farming, PvP-gevechten, skills grinden, rangen najagen. Ondertussen viel de rest van mijn leven stilletjes uit elkaar.

Mijn relaties met familie verslechterden. Mijn wereld werd zo klein als mijn beeldscherm. Alles buiten het spel voelde hol en betekenisloos.

Als ik niet ingelogd was, voelde ik me leeg. Alsof ik alleen maar wachtte om terug te keren naar mijn "echte" leven, dat zich in het spel afspeelde.

De eerste keer dat ik probeerde te stoppen (en faalde)

Ik wou dat ik kon zeggen dat ik op een dag besloot te stoppen met gamen en nooit meer omkeek. Maar zo ging het niet.

Mijn eerste pogingen om te stoppen waren halfslachtig. Ik deïnstalleerde games, maar hield Discord open.

Ik bleef verbonden met mijn guild, hing rond in voice chats en maakte mezelf wijs dat ik "gewoon sociaal bezig was". Ik stond met één been buiten de deur, maar met het andere nog stevig in die virtuele wereld.

Ik viel terug. Meerdere keren.

Toen kwam de lockdown, en dat was de genadeslag. Zonder plek om naartoe te gaan en met niks om handen, viel ik direct terug in mijn oude patronen. Misschien nog wel harder dan daarvoor.

Wat mij écht hielp om voorgoed te stoppen met gamen

Wat me er uiteindelijk uithaalde was niet één dramatisch moment. Het was een langzaam, ongemakkelijk besef dat ik al meer dan tien jaar wegvluchtte voor het echte leven.

Ik ga het niet mooier maken dan het is – de eerste paar weken waren hels. Ik wist me geen raad met mezelf. De tijd leek anders te verstrijken.

Ik voelde me onrustig, angstig, alsof ik iets miste.

Dit is wat voor mij écht werkte:

• Alles verwijderen: Ik deïnstalleerde alle games, verwijderde Discord en blokkeerde gamesites op mijn router.
• Iemand vertellen: Ik biechtte aan mijn zus op dat ik écht een probleem had met gamen. Eerlijk en open (spoiler: ze wist het al lang). Die verantwoordelijkheid naar haar toe heeft me gered.
• De tijd vullen: Ik begon met hardlopen (verschrikkelijk in het begin), pakte het lezen op en leerde mediteren om de drang te kalmeren.
• Ongemak accepteren: Ik stopte met vechten tegen het onrustige gevoel en liet het er gewoon zijn.

Maar hier is wat niemand je vertelt over stoppen met gamen: zodra je door die eerste periode heen bent, begin je je levendig te voelen op een manier waarvan je vergeten was dat het kon.

Niets, maar dan ook niets, is te vergelijken met het gevoel vrij te zijn van iets dat ooit elk uur van je dag beheerste.

Praktische stappen om vandaag nog te stoppen met gamen

Als je klaar bent om los te breken, zijn hier concrete stappen die je nu direct kunt nemen:

1. Erken dat je een probleem hebt (al is het maar tegenover jezelf). Je kunt niet fixen wat je niet erkent.
2. Verwijder je accounts of geef je inloggegevens aan iemand die je vertrouwt. Maak het moeilijk om terug te gaan.
3. Deïnstalleer alle games en platforms (Steam, Epic, Battle.net). Verwijder Discord als dat een trigger is.
4. Vertel ten minste één persoon wat je aan het doen bent. Isolatie voedt verslaving – verbinding bestrijdt het.
5. Zoek 3 niet-game activiteiten om deze week te proberen. Het maakt niet uit wat (sporten, koken, lezen, kunst). Vul gewoon dat gat in de tijd.
6. Verwacht dat het in het begin zwaar is. De eerste 1-2 weken zijn het moeilijkst. Het wordt makkelijker.

Waarom ik dit verhaal deel

Ik heb te veel mensen vast zien blijven zitten in dezelfde cyclus als waar ik in zat. Mensen die ontkennen dat ze verslaafd zijn, die zeggen dat ze elk moment kunnen stoppen (maar het nooit doen), en die jaren verspillen die ze terug hadden kunnen winnen.

Als je dit leest en er iets bij je resoneert, is dat waarschijnlijk geen toeval.

Misschien sta je waar ik stond toen ik 15 was en jezelf vertelde dat het maar een fase is. Of ben je 20 en besef je dat het al langer duurt dan je dacht. Of misschien ben je 25 en vraag je je af hoe je het zo ver hebt laten komen.

Het maakt niet uit hoe lang je al vastzit. Waar het om gaat is dat je kunt stoppen met gamen en iets echts kunt opbouwen.

Je hoeft dit niet alleen te doen

Ik deel dit omdat ik wil dat anderen weten: herstel is mogelijk, terugvallen zijn normaal, en je bent niet 'stuk' omdat je hiermee worstelt.

Als je probeert te stoppen met gamen en steun nodig hebt, of als je nog twijfelt of je überhaupt een probleem hebt – zoek contact. Praat met iemand die het begrijpt.

Zoek een community van mensen die in jouw schoenen hebben gestaan.

Ik ben daar geweest. Ik weet hoe het is om het gevoel te hebben dat het spel de enige plek is waar je thuishoort.

En ik weet ook hoe het is aan de andere kant.

Zelfs als je het nu niet voelt, er is een leven na gamen, en ik zweer je dat het de moeite waard is – ook als je het nu nog niet helder ziet of geen hoop meer hebt. Alle mensen die ik heb geholpen zaten in vergelijkbare situaties, en nu hebben ze geen spijt van deze beslissing.

Ik wil hier meer over schrijven en praktische, makkelijk leesbare gidsen maken, omdat ik weet hoe lastig het is om je te concentreren. Ik heb in jouw schoenen gestaan en wil écht iets maken dat relevant voor je is.